12/4/54  ลายหมอก'S talk

วันนี้ แม่บอกผมว่า แม่จะพาไปเที่ยวอีก จะไปหาคุนพ่อ แล้วก้จะพาน้องไปด้วย ผมตื่นเต้นมาก คราวที่แล้วยังสนุกไม่หายเลย ผมไม่มีกระจิตกระใจอยากจะกินอะไรเลยครับ อยากจะไปเที่ยวเต็มทีแล้ว
ตอนนี้ผมอยู่แต่ในกระเป๋ามาตลอดทาง อึดอัดมากเลย ตอนแรกแม่จะใส่ตะกร้า แล้วทำไมถึงเปลี่ยนเป็นกระเป๋านะ ผมกะน้องอึดอัดจะแย่แล้ว นั่งรถมาตั้งนาน ตอนนี้ผมก้เริ่มหิวแล้วด้วย
ผมโคลงเคลงๆ อญุ่ในกระเป๋าตั้งนาน หิวมากเลยครับแม่ ... ในที่สุดผมก้ได้หยุดพักสักที แม่คร้าบผมหิว (ผมพยามจะบอกแม่ทางสายตา ผ่านกระเป๋า) แล้วก้อึดอัดจังเลยอ๊า เมื่อไหร่จะได้วิ่งเล่นครับ แล้วใครก้ไม่รู้มาเรียกแม่ แม่รีบวิ่งไปเลยอ่ะ ผมหิวแล้วนะ แม่~~ 
ผมหาทางแทะไอ้นู่นไอ้นี่ แก้หิวแก้เครียดไปเรื่อยๆ โดยที่น้องสาวคนสวยก้ยังนอนหลับ ไม่สนใจ ผมแทะไปแทะมา ก้รับรู้ว่า ไอ้ที่ผมแทะอยู่นะ มันเปนรูแล้ว ว้าว กว้างซะด้วย ได้การละ ไปหาแม่ดีกว่า หิวจังเลยครับแม่ นี่ขนาดผมกินมาบ้างแล้วนะ น้องก้ยังไม่ได้กินเลย ไปตามแม่ดีกว่า แม่วิ่งไปทางนนี้นิ แม่ครับ ๆๆๆ  แม่ แม่อยู่ไหนครับ
อุ๊ย นั่นเสียงรองเท้าแม่รึป่าวนะ วิ่งไปดูดีกว่าเผื่อจะเจอแม่
ตุ๊บๆๆๆๆๆๆ  พอผมวิ่งไปใกล้แล้วผมก้ยกขาขึ้นมาเพื่อนที่จะเรียกแม่ แม่ครับ ๆ และแล้ว ความพยายามของผมก้สำเร็จ แม่หันมาแล้ว อ้าว !!!  ไม่ใช่แม่นิ แล้วนี่ใครละ แล้วแม่ละ นี่ไม่ใช่แม่แล้วแม่ไปไหนนะ
อ๊ะ อย่านะ ผมทักคนผิด ผู้หญิงคนนั้นกะลังจะจับผม อย๊า ช่วยด้วย อย่าจับผม อ๊าก อย่าน๊าา า าาา
แล้วผมก้หลุดจากการจับกุม ผมวิง วิ่งๆๆๆ แล้วก้วิ่งออกมา อุ๊ย !!! ชน ว๊าก กกก นี่ใครเนี่ย ผู้ชายตัวโตคนนี้ อึ๊ย อย่าจับผมนะ หนีเสือปะจรเข้ แม่ครับ ๆๆ แม่อยู่ไหน แม่ช่วยผมด้วย
จับผมไปไหนเนี่ย อย่าน๊าาาา แล้วพวกเค้าก้เอาผมใส่ไปในกล่อง กล่องอะไรก้ไม่รู้ มืดก้มืด ผมไม่รู้จัก แม่ไม่เคยให้ผมอยู่ในกล่องแบบนี้เลย ตุ๊บ!!! อะไรตกลงมานะ ไอ้นี่เรียกว่าอะไรน๊า ฟุดฟิดๆๆๆ น่าจะกินได้น่า แทะๆๆ เอ้ย อร่อยดีเหมือนกันนะ ไอ้นี่เนี่ย
สักพักผมก้รู้สึกตัวว่ากล่องนี้มันเริ่มโคลงเคลงไปมา ไปไหนกันน้า มืดจังเลย ไม่รู้อะไรเลย ซักพัก ผมก้ได้ยินเสียงแม่ตะโกนอยู่ข้างนอก โหวกแหวก ใหญ่เลยละ เอ๊ะ แม่หรอ แม่ครับๆๆ ผมอยู่ในนี้
แล้วกล่องก้เปิดครับ ผมเห็นแสงสว่าง แล้วหน้าแม่ก้โผล่ออกมา แม่ร้องไห้ด้วย แม่เป็นอะไรนะ ผมเลยกระโดดไปหาแม่ แม่จับผมมาอุ้มซะแน่นเลย อ๊อก หายใจไม่ออก แม่พูดกับผมซ้ำแล้วซ้ำอีกว่า ไปไหนมา ผมแสบมากหนีแม่ไปเที่ยว แต่ผมกลับเป็นห่วงแม่มากกว่า เพราะตั้งแต่เห็นหน้าแม่ แม่ไม่หยุดร้องไห้เลย
แต่ในที่สุด แม่ก้เอามาะม่วงลูกเบ้อเริ่ม ให้ผมกิน อร่อยจังเลย หว๊านหวาน ขอบคุนครับแม่ แล้วแม่ก้ป้อนนมน้อง ปล่อยให้ผมอยู้กับคุนพ่อ คุนพ่อดูเหนื่อยมากเลย 2คนนี้ ไปทำอะไรมานะ หนีผมไปวิ่งเล่นสองคนรึป่าว ไม่ชวนผมเลย เชอะ ผมรอคุนแม่อยู่นานมาก แต่สุดท้ายแล้ว ผมก้ได้ออกมาจากกระเป๋าซะที มาที่นี่อีกแล้วซินะ แล้วผมก้เล่นจนหลับไป ตื่นมาอีกทีก้ถึงบ้านแล้ว กินนมมื้อเย็น แล้วก้ชวนน้องไปนอน วันนี้ผมสนุกที่สุดเรยครับ
ปล. แม่เหนื่อยมากลูก